سفر بخير، اي قافله سالار

به روز فکر می‌کنی. جاده‌های تاریک را آن چنان قدم فرسوده‌ای که حادثه‌ها، چشم‌های جست وجوگرت را می‌سوزانند . دست‌هایت ورق می‌خورند لابه لای روزها و اتفاقات. دوربینت را برداشته‌ای و قدم بر کتف‌های کوفته شهر گذاشته‌ای تا اتفاقی دیگر، قدم به قدم تو را همراهی کند. چشم‌هایت را باز کرده‌ای و می‌نگری. ذهنت طعم غلیظ سوال، را مزه مزه می‌کند. خبر، همه فصل‌هایت را پر کرده است. بهار و خزان در تو، به نحوی دیگر می‌گذرند. آنچه را می‌بینی، برای ندیده‌ها می‌نویسی. نسیم وار، عبور می‌کنی از سرزمین‌های دوردست و عطر تمام قصه‌ها را می‌ریزی در کوله بار خاطراتت، تا برسانی مژده رهایی چند پرنده را از قفس‌های اسارت، به آ سفر بخير، اي قافله سالار...

آسمان، بغضی چندین ساله داشت و مادران، چشم به کوچه باغ‌های امید دوخته بودند، شاید نشانی از فرزندان حماسه‌ساز خود بیابند. گل‌های پژمرده لبخند بر لبان همسران، در انتظار بارش ابری در فراسوی زمان بودند و شهر از انتظار می‌تپید. کوچه از عطر یاس پر شده بود. اشک شوق، در چشم‌ها موج می‌زد. قلب‌ها در سینه‌ها تپش داشت. اضطراب در هق هق گریه‌ها نهفته بود و چشمان انتظار، به آن سوی افق‌های دور دست خیره بودند؛ به آن جا که گل‌های پاک و مقاوم ایثار، در برابر وزش تندبادهای دشمنی، عاشقانه پایداری می‌کردند تا نمادی باشند از استواری این ملت به پا خاسته و از جان گذشته. همه چیز مهیا بود تا چشم‌ها شاهد بالندگی عشق و ایم سفر بخير، اي قافله سالار...

بغض‌های ریشه‌دار در بقیع روح انسان خیمه زده است . دقایق غم را اشک‌های ما قطره قطره دنبال می‌کند.  کتاب دانش، مرثیه‌هایی در دل دارد که هر کدام جگرسوز است. خاک بقیع، بوی آسمانی دانش را می‌پراکند. نام بقیع که می‌آید، یادی کبود در آغوش غزل‌های ما می‌ماند. نام بقیع که می‌آید، چشمه‌های بی‌اختیار اشک، از ص سفر بخير، اي قافله سالار...

با آمدنت، بال فرشتگان الهی فرش زمین شد تا معصومیت، مطهره‌ای دیگر از فرزندان پیامبر(ص) را در برگیرد.  بر شانه‌های خاک، گام نهادی تا لباس شفا را بر روح مجروح دردمندان بپوشانی . نام روشنت ای فخر بانوان! شفیعه روز قیامت و انیس لحظه‌های عبادت است؛ آنجا که از صمیم قلب، به تو توسل می‌جوییم تا بر گردنه‌های سفر بخير، اي قافله سالار...

خونی که در رگ‌هایم جاری است، همان عشق است. عشق سرخ و خروشانی که خالق مهربانم در وجود من سرازیر کرده.  عشقی که چون معجزه، معجزه‌ای مستدام در سراسر هستی ام روانه است و حیات می‌بخشد. اگر جایی از این دنیا، کسی عشق را برای زندگیش کم بیاورد، من به یاریش می‌شتابم. با رگ رگ وجودم، با قطره قطره  خونم، عشق را سفر بخير، اي قافله سالار...

خراسان در شب میلاد تو، عزیزترین جای عالم است.   امشب عطر بهشت از زمین به آسمان راه می­گشاید و تمام عرش نشینان، چراغانی شهری را به هم نشان می­دهند که خورشیدی شبانه روز در خاکش پرتوافشانی می کند. امشب نگاه فرشتگان به مشرق ایران دوخته شده و تمام دل­ها به سوی طوس پر می­کشد. همه دل­ها امشب حسرت پرواز دار سفر بخير، اي قافله سالار...